علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، پدر شیخ صدوق، بزرگ، فقیه، فرد مورد اعتماد قمی‌ها و معاصر غیبت صغرای امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف بود (حدود سال 300ق).

وی در سفری که به عراق داشت با ابوالقاسم، حسین بن روح، سومین نایب خاصّ امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) دیدار کرد و مسائلی از او پرسید. بعدها توسط علی بن جعفر بن اسود نامه‌ای به حسین بن روح نوشت و طی آن از او خواست تا عریضه‌ای به امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) برساند و در آن از حضرت بخواهد برای صاحب فرزند شدن ابن‌بابویه به درگاه خدای متعال دعا کند.